Adalet Öyküleri

Sultan Gazneli Mahmud devri idi. Günlerden birgün, çarşı pazarı dolaşan Sultan, elindeki sopanın ucuna astığı bir kâğıda "Adalet İstiyorum!" yazmış, sokak sokak dolaşan ihtiyar bir kadın gördü. Ancak o sırada başkaca işlerle meşgul olduğundan, bu garip manzaraya pek ehemmiyet vermedi. "Acaba bu kadına nasıl bir haksızlık edilmişti ki, ortalıklarda böyle dolaşıyor?" diye sormadı. O gece rüyasında bir kuyuya düştüğünü gördü. Her ne kadar çabaladı ise de, o kuyudan çıkamadı. Kan, ter ve korku içinde: "Çıkarın beni bu kuyudan! Buradan çıkmam için, bana yardım edecek kimse yok mu?" diye bağırıp duruyordu. Derken, gündüzleyin gördüğü o ihtiyar kadın kuyunun başına geldi ve Sultan’a: "Ben seni kurtarırım! Ama şu sopamın ucuna tutunman gerek" dedi. Sultan Mahmut, sabah olur olmaz, o kadını buldurttu. Derdi ne idi sorup öğrendi. Uğradığı zulmü telafi etmek için elinden geleni yaptı. Ve o rüyayı hiçbir zaman unutmadı. Adaletten asla ayrılmamaya büyük özen gösterdi. Bu dizideki öyküler, aslında bir insanlık mirasıdır. Doğu’da Batı’da, geçmişte veya günümüzde yaşamış insanların bazen bizzat kendi hayatlarından, bazen de düşünce ve hayal dünyalarından çıkıp gelen bu öyküler, insanların dünyalarına dair paha biçilmez bir tecrübe ve deneyimler manzumesidir. Keyifle okuyacak, faydalanacak ve çok seveceksiniz...