İletişim
Ufuk Akçiğit & Nathan Goldschlag - “Yaratıcı Yetenekler” Nereye Gitti? ABD'li Mucitlerin İstihdam Dinamikleri
“Yaratıcı Yetenekler” Nereye Gitti?
ABD'li Mucitlerin İstihdam Dinamikleri
Ufuk Akciğit & Nathan Goldschlag
ABD ekonomisinde mucitler nasıl dağıtılır ve bu dağıtım yenilikçilik kapasitesini etkiler mi? Bu soruları yanıtlamak için, önce yeni bir fikri olan bir mucidin yeni giren veya mevcut bir firma için çalışma olasılığının olduğu yaratıcı yıkım modelini oluşturuyoruz. Mucit yeni giren firma için çalışırsa, yenilik uygulanır ve yeni giren firma mevcut firmanın yerini alır.
Stratejik düşünceler, mevcut şirketlerin mucidi işe almasını, daha yüksek maaşlar sunmasını ve ardından mucidin fikrini uygulamamasını teşvik eder. Bu öngörüyü test etmek için, 760 binden fazla ABD'li mucidin istihdam geçmişine ilişkin verileri, ABD Nüfus Sayımı Bürosu'nun Longitudinal Employer-Household Dynamics (LEHD) Programı'ndan elde edilen iş bilgileriyle birleştirdik.
Sonuçlarımız, mucitlerin giderek daha fazla büyük mevcut şirketlerde yoğunlaştığını, genç şirketlerde çalışma olasılıklarının daha düşük olduğunu ve girişimci olma olasılıklarının daha az olduğunu göstermektedir. Bir mucit, genç bir şirkete kıyasla mevcut bir şirket tarafından işe alındığında, kazancı yüzde 12,6 artarken, yenilikçi üretimi yüzde 6 ila 11 oranında azalmaktadır. Ayrıca, bu eğilimlerin sağlam olduğunu ve yaşam döngüsü etkileri veya mesleki kompozisyon etkileri tarafından yönlendirilmediğini de göstermekteyiz.
Yetenek, inovasyon için en önemli unsurdur ve yeteneklerin şirketler arasında dağılımı, bir ekonominin inovasyon kapasitesi üzerinde birinci dereceden bir etkiye sahiptir. Bu makalede, mucitlerin şirketler arasında dağılımına odaklanan bir yaratıcı yıkım teorisi geliştiriyoruz. Modelimiz, mevcut şirketlerin karşılaştığı stratejik teşvikleri açıklamaktadır. Yeni giren şirketler tarafından yerlerinden edilmeyi önlemek için, mevcut şirketler mucitleri kendilerine çekecek ve onların inovasyonlarını rafa kaldıracaktır.
Ampirik açıdan, makalemizde 760 binden fazla mucidin istihdam geçmişine ilişkin yeni veriler kullanarak modelin öngörülerini inceliyoruz. Mucitlerin giderek daha fazla büyük yerleşik şirketlerde yoğunlaştığını, genç şirketlerde çalışma olasılıklarının daha düşük olduğunu ve girişimci olma olasılıklarının daha az olduğunu ampirik olarak gösteriyoruz. Bir mucit, genç bir şirkete kıyasla yerleşik bir şirket tarafından işe alındığında, kazancı yüzde 12,6 artarken, yenilikçi üretimi yüzde 6 ila 11 oranında azalıyor.
Bu bulguların politika açısından çok önemli sonuçları vardır. İlk olarak, ülke düzeyinde inovasyon girdilerinin toplamına (örneğin, Ar-Ge harcamaları veya kişi başına düşen mucit sayısı) bakmak yanıltıcı olabilir ve bir ülkenin inovasyon kapasitesinin tam bir resmini veremeyebilir. Mucitlerin payının yüksek olması arzu edilirken, bu mucitlerin farklı şirket türleri arasındaki dağılımı da önemlidir. İkincisi, faktörlerin yeniden dağılımı her zaman iyi sonuçlar doğurmaz. Analizimiz, en azından son yıllarda olduğu gibi, mucitlerin büyük yerleşik firmalara yeniden tahsis edilmesinin ülkenin büyüme kapasitesini düşürebileceğini ortaya koymuştur. Son olarak, yerleşik firmaların inovasyonunu teşvik eden politikalar, ortalama olarak daha yüksek kalitede olan yeni firmaların inovasyonlarının pahasına gerçekleşebilir
Bu önemli bulgular, politika ile ilgili birkaç ilginç soruyu gündeme getiriyor. Örneğin, mucitlerin mevcut şirketler veya genç şirketler için çalışmasını açıklarken rekabet etmeme anlaşmaları ne gibi bir rol oynuyor? Bu politikalar, yan şirketlerin kurulmasında ve mucitlerin girişimciliğinde önemli bir rol oynayabilir. Ayrıca, bir mucidin mevcut şirketler için çalışmayı tercih etmesini açıklarken finansal sürtüşmeler ne gibi bir rol oynuyor? Bir mucit kredi kısıtlamalarıyla karşı karşıya kalırsa, bu durum yeni bir şirkete girme veya yeni bir şirket kurma motivasyonunu zayıflatabilir. Akcigit ve Goldschlag (2022) tarafından geliştirilen verilerin, bu konularda daha fazla araştırma yapılmasını teşvik edeceğini ve ABD'deki mucit istihdam dinamiklerinin “kara kutusu”na ışık tutacağını umuyoruz.
Ufuk Akçiğit ve Nathan Goldschlag'ın, “Where Have All the "Creative Talents" Gone? Employment Dynamics of US Inventors,” (w/ Nathan Goldschlag), NBER Working Paper #31085. adlı ortak çalışmasından özetlendi.